เจาะลึกเสาเข็มเจาะ

เสาเข็มเจาะแบ่งออกเป็น 2 ประเภท

ประเภทที่ 1 : เสาเข็มเจาะแบบแห้ง (Dry-process bored pile)

เป็นเสาเข็มเจาะที่ใช้การหล่อคอนกรีต โดยไม่ใช้สารของเหลวใด ๆ เป็นตัวกลางระหว่างการเจาะ สำหรับเสาเข็มเจาะแบบแห้ง ส่วนใหญ่จะเรียกเป็น ” เสาเข็มเจาะขนาดเล็ก ” ในพื้นที่กรุงเทพฯ จะนิยมลึกไม่เกิน 25 เมตร และในพื้นที่ต่างจังหวัดจะนิยมลึกไม่เกิน 20 เมตร ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของเนื้อดินบริเวณนั้น ๆ แนะนำให้ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญในการกำหนดช่วงความลึกที่เหมาะสม ซึ่งขั้นตอนการทำงานของเสาเข็มเจาะแบบแห้งจะเริ่มต้นด้วยการตอกปลอกเหล็กไปจนถึงชั้นดินแข็ง การทำเช่นนี้จะช่วยให้ดินไม่พังทลายลงมา จากนั้นค่อย ๆ ตักดินออกจนถึงช่วงความลึกที่ได้กำหนดไว้ ใส่เหล็กข้ออ้อยลงไปในหลุม และเทคอนกรีตลงไป เมื่อเสร็จสิ้นแล้วให้ถอนปลอกเหล็กออกมา การเลือกเสาเข็มเจาะแบบแห้งจะเหมาะสำหรับผู้ที่อยู่ในพื้นที่ชุมชน รายล้อมไปด้วยบ้านหรืออาคาร เพราะเสาเข็มเจาะจะไม่ส่งผลกระทบในเรื่องของฝุ่น แรงสั่นสะเทือนระหว่างการก่อสร้างมากนัก ไม่เหมือนกับเสาเข็มตอก แต่ก็ต้องแลกมาด้วยราคาที่สูงกว่านั่นเอง

ประเภทที่ 2 : เสาเข็มเจาะแบบเปียก (Wet – process bored pile)

สำหรับข้อแตกต่างระหว่างเสาเข็มเจาะแบบแห้งและเสาเข็มเจาะแบบเปียก ก็คือ เสาเข็มเจาะแบบเปียกจะใช้การหล่อคอนกรีต โดยเติมสารละลายของเหลวอย่างเบนโทไนท์เข้าไปในขั้นตอนการเจาะเสาเข็ม ส่งผลให้คอนกรีตอัดตัวได้แน่นขึ้น ส่วนใหญ่จะเรียกเป็น ” เสาเข็มเจาะขนาดใหญ่ ”  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถือได้ว่าเป็นขั้นตอนที่ต้องใช้ความละเอียดเป็นอย่างมาก แนะนำให้เลือกใช้บริการบริษัทผลิตเสาคอนกรีตที่มีประสบการณ์ทางด้านนี้โดยตรงจะดีที่สุด ในส่วนของขั้นตอนการทำงานเสาเข็มเจาะแบบเปียก จะเหมือนกันกับแบบแห้ง ต่างกันตรงที่เมื่อได้ทำการเจาะดินลงไปจนถึงชั้นดินที่เริ่มมีน้ำไหล จะผสมสารละลายเบนโทไนท์เข้าไปทันที ทั้งนี้ก็เพื่อเคลือบผิวดินและป้องกันไม่ให้ดินทลายลงมา ซึ่งสารละลายเบนโทไนท์จะทำหน้าที่ยึดเกาะและประสานเนื้อดินให้เข้ากัน จุดเด่นของเสาเข็มเจาะแบบเปียกคือ สามารถเจาะลงลึกได้มากกว่าหนึ่งร้อยเมตร ที่สำคัญสามารถรองรับน้ำหนักตึกหรืออาคารได้มากกว่าแบบแห้ง ดังนั้นจึงเหมาะกับตึกหรืออาคารขนาดใหญ่ที่มีจำนวนหลายชั้น

เสาเข็มเจาะแบบเปียก (Wet-process bored pile)