เสาเข็มตอก (DRIVEN PILE)
คือ การใช้ปั้นจั่นทำการตอกเสาเข็มลงไปในดินจนได้ความลึกตามที่ต้องการ วิธีการนี้เป็นวิธีการที่ได้รับความนิยมมากที่สุดเนื่องจากวิธีการก่อสร้างไม่ซับซ้อน และ ค่าใช้จ่ายไม่สูง แต่ ในปัจจุบันจะมีปัญหาในการก่อสร้างในพื้นที่ที่มีอาคารอยู่รอบข้าง เนื่องจากแรงสั่นสะเทือนในการตอก ปัจจุบันจึงมีเสาเข็มตอก แบบ ไมโครไพล์ (micropile) มาแก้ปัญหาข้างต้น เนื่องจากมีขนาดเครื่องจักรเล็กลง ลดแรงสั่นสะเทือน และการเข้าพื้นที่ที่จำกัดได้




เสาเข็มเจาะ(Bored Pile)
เป็นวิธีการสร้างฐานรากที่ใช้ในงานก่อสร้าง โดยการขุดเจาะหลุมลึกลงไปในดิน และใส่เหล็กเสริมตามด้วยการเทคอนกรีตเข้าไปในหลุมเพื่อสร้างเสาเข็ม โครงสร้างเสาเข็มนี้จะช่วยเพิ่มความแข็งแรงและค้ำยันอาคารโดยถ่ายน้ำหนักจากโครงสร้างไปสู่พื้นดินด้านล่าง
เสาเข็มเจาะมีความโดดเด่นที่แตกต่างจากเสาเข็มตอก ซึ่งเป็นการผลิตเสาเข็มสำเร็จรูปและตอกลงดิน ด้วยเหตุนี้ เสาเข็มเจาะจึงเหมาะสมในพื้นที่ที่ต้องการหลีกเลี่ยงการสั่นสะเทือนและเสียงดัง โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีข้อจำกัดด้านพื้นที่ เช่น ในเขตชุมชนที่มีอาคารอยู่ใกล้กัน



เสาเข็มเจาะเสียบ
(Auger Press Pile)
เป็นการใช้เสาเข็มสำเร็จรูป ติดตั้งโดยการเจาะดินให้เป็นรูขนาดเล็กกว่าขนาดเสาเข็มเล็กน้อยแล้วกดเสาเข็มลงไปในรู เป็นการแก้ปัญหาการสั่นสะเทือน และการเคลื่อนตัวของดิน วิธีนี้สามารถใช้การตอกแทนการกดได้ซึ่งนอกจากจะลดปัญหาการสั่นสะเทือน และการเคลื่อนตัวของดินแล้ว ยังช่วยในกรณีที่ต้องตอกเสาเข็มผ่านชั้นดินที่แข็งแรงมากๆ จึงนิยมใช้เสาเข็มกลมแรงเหวี่ยงอัดซึ่งมีรูกลวงตรงกลาง โดยในระหว่างที่กดเสาเข็มลงไปนั้น สว่านที่ใส่อยู่ในรูเสาเข็มก็จะหมุน เพื่อนำดินขึ้นมา เมื่อกดเสาเข็มพร้อมกับเจาะดินจนเสาเข็มจมลงใกล้ระดับที่ต้องการก็หยุดกด ดึงดอกสว่านออกแล้วตอกด้วยลูกตุ้มจนได้ระดับที่ต้องการ
